کد مطلب:151479 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:230

اما رهبری
مورخان اسلام، در زمینه ی اندیشه و سیاست، همسخن اند كه امام حسین - علیه السلام - در روزگار امامت خویش كار بزرگی را به انجام رسانید، بدین ترتیب كه آن حضرت، با موضع گیریهایش، یگانه مانع فروپاشی اسلام و بنیادهای آن بر دست بنی امیه و عمالشان گردید، و با رهبری حكیمانه ی اسلام در آن روزگار و جانفشانی بزرگ خویش در كربلا، سد اصلی راه بازگشت به جاهلیت اولی بود.

حسین - علیه السلام - با موضعگیریهایش پیش از كربلا و در كربلا، اسلام را احیا كرد و آثار حركت او تا ابد استمرار یافت؛ و بدین سان، معنای حدیث نبوی «حسین منی و انا من حسین» - چنان كه در فقره ی «11»، پیش از این، آمد -، تحقق یافت.


درباره ی صلابت حسین - علیه السلام - و دست یازی اش به یاری حق، بیرون از چارچوب كربلا نیز، پیش از این، برخورد آن حضرت را با عمر، در فصل «17»، دیدیم و برخوردهای او را با معاویه، در فصل» 25 «، خواهیم دید. اما درباره ی رخداد كربلا و دلاوریها و احزان آن، باب سوم را، با تفاصیل تكان دهنده اش - كه پس از این می آید -، ویژه ساخته ایم.